Pierwsze kobiece jednostki policyjne powstały w USA w 1880 roku, a następnie w Europie. W Polsce pierwsze regulacje dotyczące policji kobiecej pojawiły się w 1925 roku z inicjatywy ministra Cyryla Ratajskiego. Początkowo kobiety pełniły służbę głównie w zakresie walki z handlem ludźmi, nierządem oraz problemami wychowawczymi.
Liderka polskiej policji kobiecej
Na czele pierwszych struktur stanęła Stanisława Filipina Paleolog, która nadzorowała szkolenia oraz organizowała pierwsze jednostki kobiece. Jej działalność sprawiła, że polskie funkcjonariuszki zyskały uznanie na arenie międzynarodowej.
Policjantki nie miały łatwej drogi – społeczeństwo i koledzy z pracy traktowali je z dystansem. Początkowo mogły pełnić służbę tylko kobiety bezdzietne i niezamężne w wieku 25–45 lat. W 1935 roku powstał Referat Policji Kobiecej, a kursy szkoleniowe objęły szerszy zakres działań.
Uznanie na świecie
Polska policja kobieca szybko zdobyła międzynarodową renomę. W 1935 roku odwiedziły ją angielskie policjantki, a na Międzynarodowym Kongresie w Paryżu w 1937 roku uznano ją za najlepiej zorganizowaną na świecie.
Obecnie w Policji służy ponad 20 tysięcy funkcjonariuszek, które pracują w pionie prewencyjnym, kryminalnym oraz wspomagającym. Kobiety w mundurze odgrywają dziś kluczową rolę w ochronie obywateli i walce z przestępczością.